venerdì 29 maggio 2020

Lombardia, cuntom sù

L'albero di gelso di Van Gogh: analisi

Sòtta l'ultim moron,
settaa-giò sòtt on ciel
inscì bell quando l'è bell,
voeuri stà un poo con tì,
Lombardia che gh'hoo in di mè venn.
Parlemm de l'acqua ciara, di lòdol,
del formen che tribbiaven su l'era
e de l'uga schisciada coi pee.

Parlemm sòttvos, mì e tì,
dei nòst vecc col vestii de fustagn,
la beretta, i barbis,
e di vòlt mezz toscan.

Parlem di nòst tosann
coi spaditt argentaa
infilzà in di cavei.

Me piasaria sentì ancamò el savor
di minester con dent
'na pestada de lard
oò el profumm de la polenta che nega
in la tazza de latt.

Voeuri sentì in del sògn
la vos de la mia nònna
che cont i man in cros la me insegnava:
"O Gesù d'amor acces
mi t'avessi mai offes...."

E prima an'mò de mì,
lee la boralava via stracca mòrta
cont i penser mondaa...
....'me capitava a tucc, in Lombardia..

© Marco Candiani

Nessun commento: